toen ik uitgeput op de bank ging liggen sprong mijn inspiratie weg ik deed mijn best om hem te vangen zocht ook onder de bank, maar hij was verdwenen ik ging op de stoel zitten met mijn kwasten zocht naar een compositie op het doek vanonder de stoel hoorde ik: ‘bent u een schilder? schilder me dan, begin nu gelijk, u moet!’ begrijpt u? ik rende mijn huis uit. ik moest! maar door sluwe trucs haalde hij me in zette zich vast onder mijn schoen en riep ‘vertrap me dan met je kunstenaarsvoet!’ ik wilde me van de schoen ontdoen maar twijfelde ‘is dit wel goed?’ hier loopt niemand buiten zonder schoen in deze gastvrije, intelligente stad misschien zie ik er wat anders uit - maar mijn inspiratie is weg… ik ben weer alleen en lig op de bank de zon schijnt, maar het blijft een vreemde dag