მთის კორტოხზე ხელთა ქნევით კაცი ვინმე ხელად რბოდა, კვლავ იგივეს და იგივეს განუწყვეტლად გასძახოდა: „რაგინდ სუსტი ქარი ქროდეს, მაინც დიდი შიში გქონდეს, ქარიშხლად არ გადმოგორდეს, არ წალეკოს შენი ოდა“.
მთის კორტოხზე ხელთა ქნევით კაცი ვინმე ხელად რბოდა, კვლავ იგივეს და იგივეს განუწყვეტლად გასძახოდა: „რაგინდ სუსტი ქარი ქროდეს, მაინც დიდი შიში გქონდეს, ქარიშხლად არ გადმოგორდეს, არ წალეკოს შენი ოდა“.